Istnieje prawdopodobnie wiele różnych teorii dotyczących skandynawskich Ve lub Hof ("świątynia", "święte miejsce") oraz ich wyglądu jako starożytnych świątyń skandynawskich.

Słyszałem zazwyczaj (co popierano naukowymi dowodami) o świętych gajach w lasach używanych do budowania budowli które były później używane w Skandynawii jako podwaliny pod drewniane świštynie z dachami z drewnianych gontów.
Znam wiele różnorakich opisów wskazujących na szerokie i praktyczne pomysły dotyczące tego co powinno być obecne w świątyni i jaką powinna ona przyjąć formę.
Nasze współczesne praktyki mają tendencję do powielania tego.
Pierwszym rozróżnieniem które musimy dokonać w naszej współczesnej praktyce, jest odróżnienie ołtarzy które ludzie ustawiają przed swym domem, od pomieszczeń w których odbywa się rytuały grupowe.
Do odbywania rytuałów, używamy zazwyczaj miejsc odpowiednio dużych aby pomieścić wszystkich.
Z powodów estetycznych, musimy spróbować ukryć normalne przeznaczenie pokoju, w którym przedtem bywały rzeczy takie jak zestaw RTV (obecnie przykryty pokrowcem) i wynieść większość rzucających się w oczy mebli z pokoju.
Kolejnym krokiem przygotowań który bardzo odradzam, jest unikanie ustawiania lini świec lub wszelkich innych sztucznych świateł.
Ciemność nie jest istotną częścią religijnych elementów rytuału, lecz powoduje swoiste uczucie zagubienia.
Zbudowanie ołtarza samodzielnie jest prostą sprawą.

My zazwyczaj bierzemy do tego celu mały stół.
Nie ma żadnego specjalnego opisu ustawienia wyglądu dla ołtarzy w Asatru, innego niż użycie tego co wydaje się nam przyjemne dla oka i zawiera wszelkie elementy niezbędne podczas rytuału.
Jeśli chcesz ożywić swą wyobraźnię, możesz ustawić na nim symbole lub figurki Bogów, a czasami ozdoby sezonowe (związane z danym świętem lub porą roku).
Jeśli zaś w odróżnieniu od jakichkolwiek rytuałów poświęcania (np. rytuał młotu) możesz sobie zachcieć poświęcić swe miejsce odprawiania rytuałów, to nie masz tu nic więcej do zrobienia ; bez żadnych śmiesznych żydowskich (hebrajskich) liter wyskrobanych na krawędziach dziewięciu kręgów, żadnych żywiołów alchemicznych lub "zaczarowanych sfer".
Ubiór i rozstawienie uczestników podczas rytuału uzależniony jest od miejsca w którym sie będzie odbywać - nie ma tutaj żadnych magicznych formuł wymagających ustawienia się w kręgu lub na planie jakieś innej figury.
Jeśli pomieszczenie ma kwadratowy kształt, rozstawiamy ludzi na planie kwadratu.
Zazwyczaj ustawiamy się w pół-okrąg, przodem do ołtarza, i Gothi oraz Valkyrie (pomocnik Gothi; osoba która nalewa miód oraz pilnuje rogu) po obu stronach ołtarza.

Oczywiście, cokolwiek inne sobie życzycie by ozdobić miejsce odprawiania rytuałów i się w nim zmieści.
Znam ludzi którzy mają ludzkiej wielkości rzeźby (statuetki) Bogów.
Nasza rodzina ma sztandar rodowy (Kruczy Sztandar!) który zwykle zawieszamy za ołtarzem.
Obrazy przedstawiające Bogów, statuetki itp. rzeczy są także stosowne.
Gdy jest to na świeżym powietrzu, wtedy stosuje się inne zasady i inne uwarunkowania zw. z miejscem modłów / rytuałów.
Bardzo odradzam odprawiania rytuałów na świeżym powietrzu w nocy lub w ciemności, o ile oczywiście nie planowano dokonać go podczas dnia i / lub zaplanowano go na porę nocną.
Dostanie się na miejsce i odpowiednie ustawienie się w ciemności zajmuje zbyt wiele czasu i zmniejsza poziom doznawanych doświadczeń.
Osobiście bardzo polecam dokonywanie rytuałów podczas zmierzchu, lub jeśli zdołasz wyciągnąć swych rodaków z łóżek - o świcie.
Odbycie rytu Blot ku czci Baldura, oraz rozmyślanie nad jego zgubą oraz nietrwałości ograniczonej w czasie istoty życia podczas jednoczesnej obserwacji wchodu słońca jest wprost niewiarygodnym doświadczeniem.
Najlepszym miejscem do odprawiania rytuałów są stare lasy i zagajniki odpowiednio stare aby były spowite w cieniu, zapobiegającemu rozwojowi większości niskich roślin i bylin / krzaków (kontynentalni Germani odprawiali tradycyjnie swe rytuały w świętych gajach) lub też otwarte przestrzenie, na których w nocy można widzieć gwiazdy.
Sprawdź czy miejsce które wybrałeś jest odpowiednio płaskie i jeśli planujesz że ludzie będą siedzieć na ziemi, to czy podłoże jest suche i pozbawione niebezpiecznych lub trujących roślin.
Jeśli nie macie specjalnie wyznaczonego miejsca do palenia ognisk to odradzam - jest z tym więcej kłopotu niż jest to warte.

Zapomnij o świecach i kadzidełkach.
Mogą one być wsparciem dla psychiki w rytuałach odbywanych w pomieszczeniach, lecz w rytuałach odbywanych na świeżym powietrzu niosą z sobą ryzyko - nigdy nie zapomnę zabawnego widoku rytuału Wiccan, w którym uczestniczyłem i podczas którego pewna osoba paradnie i z powagą na twarzy niosąc laskę kadzidła obchodziła wokoło miejsce odbywania rytuału.
Przeważająca większość osób o których wiem iż praktykują Pogaństwo jakiś różnych odmian, posiada w swych domach odosobnione miejsce przeznaczone do odbywania praktyk ku chwale Bogów.
W niektórych ścieżkach może być bardzo ważną rzeczą sprawa ustawienia twojego Ve w celu używania do rytuałów grupowych, ponieważ kształt waszego domowego ołtarza wpływa na miejsce dokonywania zajmujących rytuałów które dokonuje się podczas prac w grupie.
Głównym zadaniem domowych ołtarzy jest przypominanie nam o miejscu Bogów w naszym życiu, i by służyły nam za miejsce na wygodne i regularne składanie ofiar i modlitwy do Bogów.

Domowe ołtarze zazwyczaj stają się (niestety) bardzo eklektyczne.
W naszym domu, posiadamy obok ołtarza, górę półki na książki, skrywającą nasze narzędzia rytualne codziennego użytku i trochę świec.
Mamy także innych przyjaciół którzy co prawda nie mają stałej i trwałej świątyni, lecz przechowują w drewnianej szkatułce posążek Thora.
Jedna strona skrzynki może zostać zdjęta aby ukazywać Thora, a pod siedzeniem Boga jest umieszczony mały kawałek lawy pochodzący z Thingvellir.
Jeśli nie planujemy dokonywać pełnego rytuału Blot, to nie jest niezbędnym posiadanie wszystkich lub jakichkolwiek narzędzi rytualnych do rytu Blot w jednym domowym ołtarzu.
Dokonywanie ofiarowywania w domowym zaciszu zazwyczaj niesie pokusę używania świec i kadzidełek; nie będących częścią tradycji, lecz prostą częścią charakterystyczną dla współczesnej kultury.