Starożytni Skandynawowie wierzyli w istnienie trzech ras (rodów) Bogów: Azów, Wanów i Jotnar.
Azowie są istotami które kiedyś określano w starożytnych pismach jako "Bogowie", w rzeczywistości słowo "As" oznacza "Bóg".
Są oni Bogami ludzkiego społeczeństwa, przedstawiają sobą rzeczy takie jak dowódctwo (kierownictwo), rzemioło, sprawiedliwość itp.
Wanowie są bardziej zbliżeni do ziemi i przedstawiają sobą płodność ziemi i wód, oraz siły przyrody przyjazne ludziom.
Kiedyś była wielka wojna pomiędzy Azami i Wanami, lecz została ona ostatecznie zakończona gdy okazało się że żadna z stron jej nie wygra, i Frey, Freya, oraz Njord przybyli żywi do Azów aby zawrzeć z nimi pokój.
Jotnar są trzecią rasą Bogów w stanie ciągłej wojny z Asami, lecz nie są z nimi i nie będą pokojowo nastawieni w tej bitwie.
Jotnar zazwyczaj nigdy nie byli nazywani Bogami, ale najczęściej określani są jako giganci.
Są przedstawieniem naturalnych sił chaosu i zniszczenia, tak jak Azowie przedstawiają siły spokoju, zgody i ładu.
Tak jak mieszanina ognia i lodu stworzyła świat, tak ich wzajemne twórcze oddziaływanie chaosu i ładu utrzymuje świat w równowadze.
Na końcu obie te strony się spotkają z sobą w wielkiej bitwie Ragnarok i świat zostanie zniszczony, jedynie po to by mógł się odrodzić.
Skandynawskie pojęcie Bogów było bardzo zbliżone do zjawiska plemienności (wspólnot klanowych / rodowych).
Azowie są Bogami plemienia lub rodu.
Wanowie są Bogami sprzymierzonymi z rodem / plemieniem, lecz nie są jego częścią.
Jotnar lub Giganci są "wyrzutkami" lub czymś innym o wiele bardziej prostym.

Skandynawscy Bogowie nie byli obdarzeni potężną mocą lub nieśmiertelnością.
Ich młodość była podtrzymywana przez magiczne jabłka Bogini Idunny.
Ważniejsze jest to iż przy końcu świata wielu Bogów zginie w bitwie.
Skandynawskie postrzeganie świata było bardzo praktyczne - z jedną małą gwarancją przyszłości, małą doskonałością oraz Bogami bez żadnych wyjątków.
Jest to bardzo ważne aby zrozumieć że Bogowie są realnymi i żywymi bytami.
Nie są oni usobieniem sił przyrody, ani też archetypami Junga, zamieszkującymi nasz umysł - mimo iż prace Junga mogą być przydatne w zrozumieniu ich natury jako żywych istot.
Owe boskości nazywane przez nas "Bogami" (np.: Azowie i Wanowie) są także "osobistymi bogami" które są czynnie zainteresowane sprawami ludzkości i widzą związki z swymi zwolennikami.
Ważne jest by o tym pamiętać podczas dokonywania ceremonii lub modlitw do Bogów.
Nie są oni magicznymi symbolami którymi można manipulować, ani nasza religia nie jest jakąś odmianą gigantycznej kosmicznej maszyny, do której się wkłada ofiary i wyjmuje błogosławieństwa.
Bogowie są żywymi bytami i oferują nam korzyści albowiem jesteśmy ich przyjaciółmi i towarzyszami.
Powinno się ich zawsze traktować z szacunkiem.


Bogowie Świątyń: Thor, Odin, i Frey
Trzema najważniejszymi Bogami są Odyn, Thor, i Frey.
Ich posągi były postawione przy ołtarzu w świątyni w Upsalli.
Są oni postrzegani jako najważniejsi z powodu tego co sobą reprezentują.
Badacz mitologii Georges Dumezil połączył te trzy bóstwa z trzema klasami społecznym społeczeństwa kultur Indo-Europejskich: Królów, Wojowników oraz Rolników.
Chociaż nie jest to dokładnie to samo, to prawdopodobnie prawdą jest iż owe trzy bóstwa najbardziej konkretnie przedstawiają różne aspekty życia i kultury Skandynawów, i większości ludzi którzy odnaleźli Bogów którzy przedstawiają ich życiowe doświadczenia w postaci jednego z trzech bóstw.
Odyn znany jest także jako Allfather [Ojciec Wszystkich], najlepiej zapamiętany do dnia dzisiejszego jako Bóg wojny i szału bitewnego berserków u Wikingów.
Niemniej, ma on także też i inne aspekty które są silne lub wyraźniejsze.
W Eddach, jest dowódcą Bogów, lecz ta pozycja u większości ludów Germańskich jest uważana za domenę Thora.
Zdaje się że Odyn był najbardziej ceniony podczas epoki wikingów, gdy bardziej potrzebowano Boga łowów i podstępu niż tylko sprawiedliwości.
Istnieje jako Ojciec Wszystkich, jego pierwotnym miejscem było dowódzctwo, rozumiane bardziej w sensie rodzinnym niż prawodawczym.

Najważniejsze jest to iż jest on Bogiem niedoścignionej wiedzy i w związku z tym, Bogiem magii.
Jest Bogiem Run, magicznego alfabetu zawierającego w sobie tajemnice wszechświata.
W większości krajach nie związanych z Wikingami, wojowniczy aspekt Odyna był mniej ważny.
W Anglii, gdzie znano go pod nazwą Woden (Wotan), jest on ubranym na szaro wędrowcem (inspiracją dla Tolkiena który osadził go w swych powieściach jako Gandalfa) który przemierza kraj, zazwyczaj samotnie, badając jego ziemie.
Widzimy go tutaj ponownie w roli ojca, strażnika krainy lecz niekoniecznie Króla.
Odyn jest także Bogiem umarłych.
Powiadają że połowa poległych w bitwach udaje się do niego aby przygotowywać się do Ragnarok.
(Pozostała połowa udaje się do Boginie Frey'a).
Jest on także związany z śmiercią jako praktykant Seidhr, formy magii szamańskiej której został nauczony przez Freya i używał jej przy różnych okazjach do podróżowania do Hell, i w poszukiwaniu wiedzy tych którzy odeszli z tego świata.
Trudno jest zaklasyfikować Odyna ponieważ był popularnym Bogiem podczas ostatniej fazy skandynawskiego pogaństwa, kiedy to też nabrał cech dotychczas należących wcześniej do innych bogów.

Thor jest prawdopodobnie najbardziej znanym Bogiem Skandynawskim.
Jest on prostym Bogiem, opiekunem rolników oraz innych ludzi którzy są "mądrzy, lecz niezbyt mądry" jak to nam ukazują Eddy.
Thor jest najlepiej znany jako z wędrówek po świecie w poszukiwaniu przygód; okazyjnie odnajdywanych w postaci gigantów lub innych potworów do zabicia.
Włada on olbrzymią siłą i młotem Mjolnir, który to został wykonany przez Skrzaty.
Mjolnir jest uważany za największy skarb Bogów, albowiem stanowi on pewną ochronę przez siłami Jotnar.
Używając Mjolnir, Thor jest postacią wojownika, lecz nie tyle w sensie zawodowego żołnierza, co w sensie człowieka broniącego swych ziem.
Kocha on bitwę lecz nie dla samej siebie - jak to czyni Odyn dla swoich berserków, ani także nie posiada silnego i sztywnego zbioru zasad jak Tyr, lecz faktycznie łamie swój honor i zabija gigantów niezależnie od tego czy chroni ich zasada "gościnności", czy też nie.
Thor jest powiązany z grzmotem i błyskawicą, lecz ważnym jest tutaj aby wspomnieć iż nie jest on Bogiem niszczycielskich burz, piorunów, lecz związanym z letnimi burzami którze przyczyniają się do szybkiego wzrostu upraw i urodzaju.
Thor jest z swej natury przyjazny ludziom.
Jotnar są źródłem zniszczenia w przyrodzie.
Thor jest Bogiem każdego.
Ma on proste cele, jest silny i wolny.
Jest uwielbieńcem wolnych rolników zamieszkujących ziemie germańskie.

Frey jest Bogiem pokoju i płodności.
O ile Thor jest Bogiem rolników, to Frey jest Bogiem ich zbiorów i urodzaju.
Jest Bogiem Wanów, lecz żyjącym z Azami aby pilnować ich przymierza z Wanami.
Jego symbolem jest osioł i jego błogosławieństwa poszukiwano podczas sadzenia i innych ważnych świąt rolniczych.
Słowo "frey" znaczy "Pan" i niewiadomo też czy jest to jego nazwa czy tylko tytuł lub przydomek.
Jest on także znany jako Ing lub Ingvi, stąd też istnieje przypuszczenie że jego prawidłową nazwą jest Frey Ingvi - Pan Ingvi.
Nie wiemy zbyt wiele o Frey, prócz tego co wyciągamy z kilku mitów które dotrwały do naszych czasów i na bazie których wnikamy w jego charakter.
Prócz tego że jest on Bogiem płodności, jest też Bogiem pokoju i Ing, opowiada się o nim, że przyniósł Złoty Wieku pokoju i dobrobytu do Starej Dani.
Konie są trzymane jako świętość dla Frey, prawdopodobnie z powodu ich związku (powiązań) z płodnością.


Boginie
Ogólnie wiemy nieco mniej o tym jak nasi przodkowie czcili Bogowie niż o sposobie czczenia Bogów.
Późne kultury skandynawskie są bardzo związane z wikingami i prawdopodnie Boginie były nieco pomijane lub stawiane nieco niżej w tej kwestii.

Bardzo ważne jest to, iż faktycznie cała mitologia która dotrwała do dzisiejszych czasów, została spisana w czasie chrześcjan, a chrześcjańska kultura cechuje sie małym szacunkiem wobec kobiet.
Freya jest najważniejszą z Bogiń oraz Boginią na której temat wiemy najwięcej.
Jest siostrą Frey i razem z nią zostały wysłane by zamieszkać razem z Azami aby przypieczętować umowę pokojową.
Freya jest Boginią o kilku różnych obliczach.
Pierwsze - jest Boginią miłości i piękna, oraz drugie - Boginią wojny która dzieli się z Odynem poległymi podczas walki.
Jest ona także czarodziejką która praktykuje magię szamańską, znaną jako Seidhr, której nauczyła Odyna.
Freya jest Boginią przywoływaną najczęściej przez niezależne kobiety.
Pomimo tego że jest Boginią piękności, to nie podlega ludzkich wyobrażeniom dotyczącym większości Bogiń miłości, lecz jest silna i bardzo niezależna.
Jest ona także znana jako wielka Dis i jest prawdopodobnie powiązana z rodziną duchów znanych jako Disir.
W wielu sprawach przypomina ona Odyna, przy czym jest Boginią wielu rzeczy które nie zawsze są z nią jasno powiązane.
W współczesnej Asatru, wiele grup umiejscawia Freya naprzeciw Odyna i Thora na ołtarzu, w miejscu jej bliźniaczego brata Frey.

Frigg jest najbardziej niezrozumiałą Boginią.
Jest ona żoną Odyna i wielu ludzi woli ją pochopnie w ten sposób postrzegać.
Niemniej, w starej nordyckiej (skandynawskiej) kulturze nieco innaczej umiejscawiano kobiety i małżeństwo.

O ile małżeństwa z powodu miłości były oczywistą sprawą, to zawiera także małżeństwa jako rodzaj interesu lub zaangażowania się w sprawy socjalne i były z tym związane ważne obowiązki wobec żony.
Było to symbolizowane przez zestaw kluczy wieszany na pasku przez wszystkie "wzorowe gospodynie".
Symbolizowało to pełną kontrolę kobiety nad domostwem, równą z władzą męża.

Dzisiaj uważamy te obowiązki za mniej ważne, lecz setki lat temu były dalekie od drobnostek i mało ważnych spraw.
Przed setkami lat temu, większość ludzi w Europie żyła w rozbudowanym i szerokich domostwach rodzinnych.
Dom, a w szczególności sala wojownika, nie był małym bydnkiem niczym maleńka chatka, lecz stanowił wielkie domostwo, z budynkami zewnętrznymi, służbą, niewolnikami i całym klanem.
Pani domu (żona) odpowiadała za zapasy i handel z innymi klanami.
Jej obowiązkiem było doglądanie gospodarstwa, prowadzenie księgi przychodów i rozchodów, a nawet samodzielne gospodarowanie - jeśli w tym czasie mąż był daleko i handlował lub walczył.

Była to bardzo pracochłonna praca zarządzania i prowadzenia interesów, i wiązała się ona z byciem "żoną".

Z tych też powodów, Frigg jest nadal ważna i może być łatwo przywoływana poza domem.
Może ona być, na przykład, naturalną opiekunką (patronką) osób prowadzących samodzielnie interes.
Frigg dzieli także wiele cech wspólnych z swym mężem.
Jest on jedynie innym Bogiem który jest dopuszczony do zasiadania obok siedziska Odyna, skąd może obserwować wszystko, co się dzieje na wszystkich dziewięciu światach.
Powiadają, że zna ona przyszłość, lecz o niej milczy, co pozostaje w zgodzie z ścieżką kobiet w czasie w którym ćwiczą one swą moc: o niekreślonej nazwie.
Podczas gdy w lepszym świecie mogłoby być to niezbędne, to wciąż pozostaje ważnym narzędziem dla kobiet które muszą przebywać w świecie gdzie mężczyźni są czasem zagrożeniem dla nich.
Podczas gdy Freya jest Boginią która cechuje się niezależonością od "tradycyjnej" roli, to Frigg jest Boginią która wypełnia tą rolę, lecz wciąż zachowuje swe moce i niezależność.

Inni Bogowie
Oczywiście jest jeszcze wielu innych Bogów i Bogiń. Niektórzy z nich zajmują ważne miejsca w legendach, podczas gdy inni są wymienieni tylko kilkakrotnie wraz z wzmiankami o swej funkcji.
Loki
Najbardziej kłopotliwym Bogiem Azgardu jest Loki.
Jest on prawdopodobnie Bogiem Ognia, lecz słynie jako zawadiaka w Azgardzie.
W wielu różnych zapisach, Loki jest ukazywany jako źródło zmartwień i kłopotów Bogów, zazwyczaj przez pozbawianie ich skarbów, i następnie załatwianie ich zwrotu.
Odgrywa on tradycyjną rolę oszusta, który jest zainteresowany wywoływaniem zamieszania i sprowadzaniem kłopotów.
Niemniej jednak, czasami trudno postrzegać Loki po prostu jako oszusta, ponieważ jego czyny są czasami zbyt potworne by można je ignorować.
Baldur był najpiękniejszym i najbardziej kochanym z Bogów, i został uodporniony na wszystkie rzeczy na świecie, tak aby nie mogły go zranić i nie czyniły mu krzywdy.
Jedynym wyjątkiem była jemioła, która wydawała się zbyt drobna by stanowić zagrożenie.
Rozbawieni jego niewrażliwością (niezniszczalnością), Bogowie obrzucali Baldura różnymi przedmiotami, które oczywiście nie wyrządzały mu żadnej krzywdy.
Loki wziął ślepego Boga Hod, i wkładając mu do ręki gałązkę jemioły poprowadził jego rzut.
Strzałka przebiła pierś Baldura i Baldur umarł.
Później zawarto umowę głoszącą iż Baldur zostanie przywrócony do życia jeśli wszystkie stworzenia świata będą go opłakiwać.
Tylko jedna grupa stworzeń się temu sprzeciwiła, ogry które powiedziały że nie przejmowały się Baldurem gdy żył, i tak samo sądzą po jego śmierci.
Ogry uważano za Loki w przebraniu.
Za ten czyn Loki został uwięziony pod ziemią gdzie trucizna kapie na niego w ramach kary aż do końca świata.

Wraz z śmiercią Baldura, Loki przestał być jedynie oszustem i stał się naprawdę diabelną postacią.
Wiadomo że gdy nadejdzie Ragnarok, Loki stanie na czele armi chaosu przeciwko Azom i sprowadzi koniec świata.
Rzeczywiście - czyny Lokiego wydają się być brutalne, lecz zawierają się w skandynawskim spojrzeniu na świat.
Jednym z zadań oszusta Bogów jest zapobieganie przed wpadnięciem ich w gnuśność i stagnację.
Oszust wywołuje kłopoty aby ludzie mogli się rozwijać, za darmo przynosząc pożądane pomysły i rozwiązania.
Skandynawowie nie wierzyli niczemu co było duchowe.
W końcu nawet Bogowie zginą w bitwie Ragnarok, która zniszczy także świat.
Niezniszczalność Baldura nie była niczym naturalnym.
Jak to mówią Eddy: "Bydło umiera i ludzie umierają, i ty także umrzesz..."
Życie zgodnie z swym losem było uważane za bardziej mądre i męskie przez skandynawów niż próba uniknięcia tego.
Byłoby to równie nienaturalne co powrócenie z martwych.
Możemy tutaj dostrzec Loki jako spełniającego funkcję przedstawiciela przyrody do spraw przywracania rzeczy do ich normalnego stanu oraz prawidłowego biegu wydarzeń.
Z tego punktu widzenia, nie są to diabelskie czyny, lecz interwencje mające na celu zatrzymanie zaburzenia naturalnego ładu.
Niemniej jednak - Ragnarok musi nadejść.
To naturalne że świat musi zostać zniszczony aby mógł się odrodzić.
Z drugiej strony, Loki jest Bogiem ciemności.
Jak wiadomo, Loki nigdy nie był czczony, tudzież ewentualnie nie w tym samym stopniu co inni Bogowie.
Uznanie jego czynów i jego miejsca w wszechświecie jest ważne, niemniej jednak Bogowie tacy jak on, rzadko są pożądani i mile witani.
To "modne" w dzisiejszych czasach naśmiewanie sie z oszusta Bogów i ukazywanie go jako postać błazna, lecz możemy zapominać że jego natura jest o wiele bardziej mroczna niż wtedy gdy nawet robi coś celowo.
Zmiany są ważne, lecz nic nie zmienia świata szybciej i dokładniej niż wojna.


Tyr
Pomimo tego, że współcześnie rzadko uważa się go za najbardziej popularnego Boga, Tyr jest niesłychanie istotnym Bogiem.
Jest on Bogiem walki, sprawiedliwości oraz (równocześnie tuż po Odynie) rodziny / rodu.
Najważniejsze mity opiewające Tyra, ukazują jego odwagę i honor.

Poświęcił on swą rękę jako gwarancję daną Wilkowi Fenrirowi, iż nie zostanie oszukany przez związujących go Bogów.

Kiedy pęty rzeczywiście unieruchomiły wilka, Tyr stracił swą rękę.
Honor i zaufanie wobec danego słowa były często spotykane w mitach wychwalających i pomagających zrozumieć samopoświęcenie.
Niemniej, wszędzie w mitach zawierano różne umowy i Azowie łatwo z nich wychodzili.
Prawdopodobnie Tyr mógł uniknąć swego losu, lecz dane słowo jest słowem, tak też więc Tyr stracił swą rękę ponieważ była ona dla niego mniej cenna niż honor i dane słowo.
Tyra uważano za Boga Spraw (Thing) lub zgromadzenia.
Pomimo tego, że starożytni Skandynawowie nie byli w pełni demokratycznym społeczeństwem, i posiadali niewolników, w obrębie szalechetnych klas społecznych panowała pełna równość.

Sprawa (Thing) była miejscem, gdzie właściciele ziemscy spotykali się w celu handlu i przeprowadzali zażarte dyskusje, w nadzieji na uniknięcie wpływów władców feudalnych.
Tyr był pierwotnie dowódcą Azów i Bogiem Królestwa, lecz został stopniowo wyparty przez Odyna, co było szczególnie widoczne podczas Epoki Wikingów.
Stało się to prawodopodobnie z powodu tego, iż Tyr'a cechowało wysokie poczucie honoru oraz sprawiedliwość.
Dla napadania i rabowania, Odyn, Bóg wściekłych berserków, był znacznie lepszym patronem niż Tyr, Bóg honorowej bitwy.
Jest to bardzo ważna rzecz dotycząca religii ludów Północy: jest ona bardzo łatwa do przyjęcia.

Nie posiada ona sztywnych i szybkich zasad odnośnie tego kto jest kim, i z uwagi też na to iż natura Bogów nie jest zmienna jest ona bardziej niż radosna z powodu posiadania uwydatnienia wielu aspektów ważnych dla jej wyznawców.
Tak jak osoba używająca różnych zdolności i "stająca się inną osobą", gdy się przemieszcza lub zmienia pracę, tak też Bogowie także przystosowywują się do nowego otoczenia i potrzeb.


Baldur
O ile z mitów dowiadujemy się tylko o śmierci Baldura, to wiadomo też, iż Baldur jako Bóg miał pewne znaczenie.
Niestety, wielu współczesnych skrybów, bazując na chrześcjańskim podłożu, próbuje przekształcić Baldura w postać chrystusa.
Baldur był bogiem piękna i dobroci, lecz jego imię znaczy także "wojownik".
Błędem byłoby postrzeganie go jako "Skandynawskiego Jezusa".
Sam fakt jego śmierci i powrotu podczas Ragnarok nie jest wystarczającym usprawiedliwieniem dla tego rodzaju porównania.
Innym rodzajem postrzegania (interpretacją) Baldura jest postrzeganie go jak zachodzącego i odradzającego się Boga słońca.
To także wydaje się błędne, albowiem Baldur nie powróci z krainy śmierci.
Powoduje to iż oznaką głupoty staje się czczenie Baldura podczas świąt słonecznych, i sugerowałoby że słońce nie powróci !
Pozostaje nam główna interpretacja Baldura jako Boga tajemnej (mistycznej) inicjacji.
Na ile jest ona trafna, tego już niestety nie wiemy.
Zrównywanie z chrystusem powoduje wypaczenie (zatarcie / odrzucenie) dużej ilości wiedzy o Baldurze i jesteśmy zdani na ponowne odkrywanie jej w naszej współczesnej praktyce.


Pomniejsi Bogowie
Z innych, ważniejszych Bogów, Heimdall jest strażnikiem Asgardu.
On, jako Rig, jest także jednym z Bogów ojcujących ludzkości.
Heimdall zadmie w róg ostrzegając przed główną bitwą Ragnarok.
Njord jest Bogiem żeglugi i marynarzy.
Dopóki nie żeglujesz po morzu, ma on małe znaczenie dla ciebie, lecz jeśli żeglujesz, jest twym naturalnym patronem.
O ile Njord jest Bogiem żeglugi i ludzi korzystających z morza, to Aegir jest Bogiem samego morza.
Jest on mężem Ran, zabierącej utopionych marynarzy do jej domu po ich śmierci.

Aegir jest uważany za największego z piwowarów, i nasza wspólnota czci go podczas specjalnego święta z uwagi na znaczenie miodu w naszej współczesnej religii.
Bragi jest postrzegany jako Bóg będący patronem gawędziarzy i śpiewaków.
Inni Bogowie, mniej lub bardziej opiewani w legendach, to Forseti, który dokonuje najlepszych sądów i ocen, Ull - bóg łowów który jest męskim przeciwieństwem Skadi, Vitnar - syn Odyna który pomści śmierć swego ojca podczas Ragnarok, oraz Hod - ślepy Bóg który doprowadził do śmierci Baldura.
O ile moglibyśmy powiedzieć że pewni Bogowie są ważniejsi niż inni, to w wielu innych ścieżkach to twierdzenie nie byłoby trafne.
Skłaniamy się więc ku temu, aby mówić że niektórzy z nich są bardziej popularni.
Skandynawska koncepcja związku pomiędzy ludźmi a Bogami opiera się na przyjaźni.
Człowiek powinien czcić wszystkich Bogów którzy istnieją i zasługują na część, ale zazwyczaj też dodatkowo obrać sobie swego specjalnego patrona (opiekuna).
Nie jest to niespodzianką, stąd też, Thor jest jednym z najbardziej popularnych Bogów.
Jeśli przeciętna osoba szuka Boga podobnego do siebie, Thor staje się oczywistym wyborem.
Podobnie też, Bóg taki jak Njord jest bardzo ważny dla żeglarzy i rybaków, lecz jednocześnie też prawie nie odgrywa roli jako patron osób stale przebywających z dala od morza, na stałym lądzie.
Mniej znani Bogowie są tak samo potężni jak ci bardziej nam znani współcześnie, mając po prostu władzę nad mniej znanymi aspektami (dziedzinami) życia.

Jest też wiele różnych Bogiń innych niż Frigg i Frey'a, lecz wiemy o nich bardzo mało.
Eir jest znana jako najznakomitsza z uzdrawiaczy (lekarzy), i z tego też powodu jest bardzo ważna.
Nie ma żadnego Boga uzdrawiaczy (lekarzy) z prostego powodu - w starożytności medycyna była zajęciem dla kobiet a nie dla mężczyzn, lecz współcześni uzdrawiacze (lekarze) także mogą ją przywoływać.
Pomimo tego, że Skadi występuje w małej części mitów, wielu współczesnych wyznawców Asatru nadaje jej niezmienną postać.
Jest ona Boginią rakiet śnieżnych, która podróżuje w niedostępnych górach, łowiąc przy użyciu jej łuku.
Jest ona małżonką Njord, lecz są oni rozdzieleni i Njord nie może sięgnąć gór, a Skadi nie może spać w salach Njord'a, gdzie byłaby ciągle niepokojona przez szum morza.
Jest ona idealnym modelem dla kobiet pracujących daleko i posiadających wyzwolony i niezależny umysł.
Oaths jest przysięgą wobec Bogini Var, lecz wiemy o niej niezbyt wiele.
Lofn może czynić pewne dni ważnymi dla ciebie, jest ona znana z zbliżania do siebie kochanków którzy zrządzeniem losu się rozłączyli.
Po prostu dotknąłem Bogów tutaj.
Ważne jest, aby każdy kto praktykuje religię ludów Północy, znał zarówno legendy jak i panteon Bogów.
W dodatku powinien zgłębiać różne źródła informacji, aby zdobyć więcej wiedzy.


Jotnar
Jotnar lub olbrzymy są zażartymi wrogami Bogów.
O ile Azowie reprezentują porządek, a Wanowie przedstawiają wspierające nas siły przyrody, to Jotnar reprezentują chaos oraz moc natury niszczącą ludzi oraz działają niezależnie od ludzi.
W końcu, to właśnie Jotnar będą tymi, którzy zawalczą przeciwko Bogom w Ragnarok i przyniosą zagładę światowi.
W istocie, mimo nazywania ich Gigantami lub Ogrami, Jotnar są Bogami tak samo jak Azowie lub Wanowie.
W wielu przypadkach odpowiadają oni pojęciom "Fomoire" w mitologi celtyckiej.
Najprościej mówiąc, Jotnar są Bogami wszystkich rzeczy nad które ludzie nie mają kontroli.
Wanowie są Bogami rosnących plonów, Jotnar są Bogami rzeki która zalewa i zmywa w dal plony, lub wichur niszczących całe gospodarstwa.
Jest to powodem strachu przed nimi i powodem uważania ich za zło.
Jotnar nie są wielbieni i czczeni w współczesnej Asatru, lecz są pewne dowody świadczące o tym, iż kiedyś, w dawniejszych czasach, czczono i wielbiono ich.
W tym przypadku, ofiarowanie lepiej wykonywać "dla nich" niż "z nimi" bardziej niż w przypadku Wanów i Azów.
Byłoby to niedopuszczalne traktowanie ich jako przyjaciół lub braci w sposób jak witamy naszych Bogów.
Huragany i pożary nie są powodem żywienia sympatii; byłoby szaleństwem lubić ich za to.
Jak wspomniałem wcześniej, Jotnar nie są zgromadzeni w żadnych społecznościach, lecz są po prostu niezwiązani z Azami (i Wanami).
Stąd też, pewna ilość z nich jest życzliwa, a inna na wskroś złowroga.
Aegir, Skadi, i kilka kobiet lub małżonków z Azów ma swe korzenie w szeregach Jotnar.
Inni, tak jak ci pojawiający się podczas Ragnarok, wydają się nie posiadać żadnych konkretnych charakterystycznych cech i są całkowicie wrodzy.