Jak większość Neo-Pogańskich religii, Asatru zakłada wierzenie w magię i świat duchowy.
Niemniej jednak, ludzie muszą pamiętać iż podstawą Asatru jest wiara w Bogów, i magia jest tylko częścią naszych praktyk i obyczajów, nie zaś zamiennikiem wiary lub czymś odrębnym od niej.
Praktykowanie magi, nawet magii Nordyckiej, nie czyni z każdego Asatru, zarazem też praktykowanie magii nie jest wymagane by przystąpić do Asatru lub do odbywania rytuałów ku czci naszych Bogów.
Najbardziej wspólną odmianą magii spotykaną w tradycji Asatru jest ta związana z runami.
Runy są magicznym alfabetem występującym w wielu różnych odmianach odnajdywanych w świecie germańskim.
Najbardziej powszechną formą używaną w Asatru jest tzw. "Futhark Starszy" (runiczne alfabety są nazywane futharkami, słowem złożonym z pierwszych 6 run) składający się z 24 run będących starszą i bardziej prawdziwą formą niż późniejsze wersje futharków - takie jak np. Futhark Anglosaksoński, złożony z 33 run.
Ludziom są one najbardziej znane z używania run w celach wróżebnych, i rzeczywiście są one używane w tym celu.
Asatru uważa iż są one siłami, ukształtowanymi przez naszą przeszłość i historię świata, oddziałowywującymi na na świat i drogę jaką będzie podążała przyszłość.
Wierzymy, iż siły Wyrd i Orlog (bez wnikania w pełne ich znaczenie, oba te słowa można pobieżnie przetłumaczyć jako "los" / "przeznaczenie") mogą być zbadane i do pewnego stopnia być dla nas źródłem informacji o wydarzeniach które dopiero mają nastąpić.
Z drugiej strony, nie wierzymy w przeznaczenie.
Przyszłe wydarzenia są wynikiem naszych działań i możemy je zmieniać.
Jeśli zmienimy swe działania, zmienimy przyszłość.
Tak więc, runy nie są doskonałą przepowiednią przyszłości dlatego, że przyszłość jest płynna i może się w każdej chwili zmienić.
Są one, mimo wszystko, ważnymi narzędziami z dokładnie tych samych powodów.
Najbardziej powszechny sposób na czytanie z run polega na wylosowaniu trzech run przedstawiających przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość.
Wszystkie one są ważne, albowiem tylko patrząc w przeszłość i teraźniejszość, możemy zrozumieć wróżbę odnoszącą się do naszej przyszłości.
Innym, prostym sposobem na ich odczytywanie jest zaczerpnięcie garści run do ręki i upuszczeniu ich na tkaninę, i badanie nie tylko run, lecz też i ich wzajemnego ułożenia po upuszczeniu (wzajemnych korelacji pomiędzy kostkami).
Niemniej jednak, wróżenie jest tylko małą częścią magii runicznej.
Runy są ważnymi i potężnymi symbolami przedstawiającymi wiele mocy które skupiają sie w dziewięciu światach jednocześnie, i tworzą bardzo potężne symbole medytacyjne.
Runy są także przydatne w czynnościach magicznych.
Najbardziej rozpowszechniona metoda ich używania polega na kreśleniu "bidrun" (połączynych ze sobą symboli runicznych zwanych bid-run'ami) lub symbolu złożonego z więcej niż jednej runy, a mających wszystkie razem oddziaływać w konkretny i zamierzony sposób.
Najbardziej rozpowszechnione z nich są runy kreślone w pojedyńczej lini, z jedną runą z lewej strony, a resztą ciągu symboli runicznych po prawej stronie.
Niemniej, im większa ilość run tym takowe zaklęcie runiczne może się stać bardziej złożone i potężne.
Nie można zakończyć omówienia magii runicznej bez wspomnienia o "galdr" lub magii śpiewanej.
Najprostszą jej formą są "galdry runiczne" lub proste nucenie dźwięków przyporządkowanych określonym runom w określonych porządku aby wyzwolić ich moce.
Inną ważną odmianą magii jest odmiana nazywana Seidhr, która wydaje się być "szamańską" tradycją w starożytnej Asatru. Czasami, owe praktyki nazywane są także Spawork.
Wydają się one zbliżonymi do siebie praktykami, lecz pierwszy termin jest kojarzony z magią ocenianą negatywnie (hańbiącą), zaś drugi termin, jako kojarzony z magią ocenianą pozytywnie (chwalebną).
Niektórzy współcześnie praktycy rozróżniają je między sobą, inni zaś nie.
W tej odmianie magii zawiera się wchodzenie w stan transu, rozmowy z duchami, podróże do innych światów.
Można się naradzać z duchami natury, Disir, lub przodkami.
Niestety, do dzisiejszych czasów przetrwało o tym bardzo mało informacji.
Wiemy że Freya była doświadczoną praktykantką Seidhr oraz że nauczyła ona tej sztuki Odyna.
Była ona postrzegana jako magia kobiet, i z tego też powodu, Odyn został wyśmiany przez Loki.
Pomimo tego, iż dzisiaj osobami najbardziej badającymi i zgłębiającymi Seidhr są kobiety, nie ma żadnego ograniczeń w stosunku do osób zainteresowanych tą ścieżką magii.
W archiwach jakie posiadamy, trans kobiet uprawiająych Seidhr był wywoływany przez inną osobę - śpiewającą pieśń lub intonującą melodię, w czasie gdy kobieta praktykująca Seidhr doznawała uniesienia.
Nie wiemy więcej odnośnie tych praktyk.
Niemniej jednak, w całym świecie praktyk szamańskich, używane techniki są podobne i punktem je różniącym wydaje się być podłoże kulturowe które dostarcza mapę (wzorca) wedle to której, dokonuje się interpretacji zaświatów.
Najlepsze podejście do tej sprawy mają osoby zgłębiające i badające pewne materiały dotyczące rdzennej istoty szamaństwa (szamaństwa rozpatrywanego w oderwaniu od specyficznego kontekstu kulturalnego) a następnie wcielające w życie wyniki badań i uzyskanej wiedzy.