Jedną z podstawowych funkcji religii jest określenie pewnych wartości które stają się podstawą do działań i czynów ludzi w daną religię wierzących.
To, niestety, jest jedną z dziedzin odnośnie których Pogaństwo często zawodzi.
Kult anty-wartości powoduje wachania i rozterki, doprowadzając relatywizm moralny do skrajności prawdopodobnie bardziej niż jakikolwiek prawa fundamentalistycznej moralności, prowadząc nawet do punktu charakteryzującego się gwałtami, mordami i ludobójstwem "w obronie różnic kulturalnych".
Niemniej, wartości nadal pozostają ważne.
Wszystcy pilnie czytamy rano gazety widząc w nich owoce społeczeństwa objętego na różne sposoby kultem anty-wartości.

Możemy doświadczać rozwoju z kultury moralnej / religijnej do prężnego honoru i wartości na nim bazujących oraz samo-odpowiedzialności.
Wszystcy też często posiadamy je zamiast bagna chaosu i niemoralności.
Lekcje których doznajemy, uczą nas ciągle, iż nie ma żadnej ostatecznie ustalonej listy grzechów; dobro i zło nadal istnieje.
Współczene Asatru proponuje rozsądne rozwiązanie.

Nasza wiara nie polega na prawowitości i zasadach ani też na nieznanym chaosie i relatywizmie.
Zamiast tego, potwierdzamy istnienie właściwych i złych posunięć, dobra i zła, lecz dokonujemy działań i czynów zgodnie z podstawowymi koncepcjami filozoficznymi które są zsyłane ku nam na naszą prośbę z wysokiej mądrości Odyna, prostego i zdrowego rozsądku Thora oraz stałego honoru Tyra jako dary od Bogów ku nam.
Asatru umiejscawia podstawowe miejsce osądu moralnego jako będące wewnątrz ludzkiego serca i umysłu.
My, jako istoty ludzkie zaczynamy z darem rozumu będącego czułym i odpowiedzialnym na tyle, aby odróżnić dobro od zła i w związku z tym odpowiednio czynić i się zachowywać.
Bogowie nauczają nas poprzez przykłady swego życia, opisane w Eddach, i poprzez różne fragmenty wiedzy, takie jak Havawal, poprzez które udzielają nam porad.

W współczesnej historii naszej wiary, różne zgromadzenia Asatru określają proste zakresy wartości które zawierają w sobie proste porady i wskazówki odnośnie sosobu zachowania się i życia.
Z wszystkich zestawów wartości które poznajemy wraz z rozpoczęciem edukacji o naszej wierze, rozpocznijmy od Obrządków (Rytów) Odynicznych, będących najbardziej spoistymi i odczuwalnymi.
Ten zestaw został przyjęty przez Kruczą Rodzinę jako "oficjalne" podstawy naszej wiary.
Traktujemy je nie tylko jako poradnik moralny dla naszych członków, lecz także wskazujemy światu to co jest niezbędne aby zachować nasze dobre imię w wspólnocie będącej dla nas ważną.

Ostatecznie też, ta lista jest używana także w momencie gdy ktoś formalnie wstępuje do Kruczej Rodziny i odprawiamy Sumbel oraz wychwalamy 9 wartości wobec nowego członka w nadzieji że przyjmnie on je do siebie i będzie żył z nimi w zgodzie.

Dziewięcioma Szlachetnymi Cechami są:

•Odwaga
•Prawda
•Honor
•Wierność
•Dyscyplina
•Gościnność
•Pracowitość
•Samo-zaufanie [Pewność siebie]
•Wytrwałość
Trudno byłoby znaleść więcej argumentów odnośnie każdej z tych wartości u każdego.
Zawierają one w sposób łatwy i przejrzysty rozległą wiedzę naszych Bogów i przodków.


Odwaga
W faktycznie każdym spisie wartości (cnót) znajdowanych w Asatru, Odwaga jest stawiana na pierwszym miejscu.
Garść z nas fizycznie styka się z dosłowną walką o czyjeś życie.
Faktycznie rzecz biorąc, uważam że może to być łatwiejsze od ukazywania odwagi w takich sytuacjach, niż w wielu drobniejszych codziennych sytuacjach wymagających odwagi.
Najbardziej wspólną jej postacią u współczesnych Poganm jest odwaga przyznawania się do swej wiary i życia zgodnie z swymi wierzeniami.

Jest to także też i zarazem smutne, albowiem często doznajemy niepowodzenia i nie udaje nam się wypełniać tego w pełni.
Podczas gdy możemy być przepełnieni rodzajem odwagi która stawia nas wobec naprzeciw ściany tarcz, wielu z nas obiegają dreszcze na samą myśl o sprawie przyznania się do wyznawanej religii w urzędzie państwowym, lub przyjaciołom pytającym się o wyznawaną przez nas wiarę.
Nie ma na to prostej odpowiedzi, lecz możemy zapytać tak:
jeśli wznosisz toasty ku czci odwagi swych przodków którzy walczyli i ginęli za to w co wierzyli, to czy możesz sprzedawać swą przynależność religijną w zamiam za wyższe wynagrodzenie lub akceptację w społeczeństwie.

W poniższym omówieniu wartości / cnót jest zawarte także pytanie o odwagę moralną.
Ścieżka Tyra jest trudna - utracić dłoń z powodu przekonań - lecz Tyr uważał iż było to warto ceny jaką musiał zapłacić.
Na miliony różnych sposobów współczesne społeczeństwo dokonuje zmian naszych wartości, nie poprzez członków Asatru zrażonych w stosunku do głównego nurtu praktyk religijnych, ale po prostu religijni ludzie w wzmaniacnianiu nie tyle świeckiej, co anty-religijnej kultury.
Wartości nie są także szanowane w współczesnym społeczeństwie.
Łamanie lub obchodzenie zasad pozwala przeć naprzód.
Życie w zgodzie z honorem jest bardzo niewygodne.
Uważam iż większość ludzi, zarówno z Asatru jak i innych, napotyka to ochydztwo, lecz jedynym sposobem aby zmienić ten trend, jest odwaga by odmówić uczestniczenia w tej anty-religijnej przemianie społeczeństwa.


Prawda
Drugą wartością, jest Prawda, będąca jedną z najbardziej ważnych cnót prowadzących nasza rodzinę do przyjęcia zbioru wartości jako nasze własne.
Na samym początku naszych dyskusji, gdy rozstrzygamy co nie ma znaczenia i na jakie wartości (cnoty) stawiamy oraz przyjmujemy je jako nasze własne, Prawda musi być pośród nich.
To słowo zawierające w swej definicji naprawdę wiele znaczeń, i zawiera tak bardzo rozmaite odmiany poglądów moralnych i filozoficznych, że musimy prosto i jednolicie określić co ono dla nas symbolizuje.
Istnieje co najmniej jeden powód dla którego musimy ją przyjąć jako wartosć - to po prostu uczciwość.
Jak już powiedziałem, poczas rytu Symbel gdy wznosimy toasty ku chwale Prawdy i Uczciwości: "jeśli nie chcesz by ludzie o czymś wiedzieli, to tego nie czyń".
Prawda, w sensie uczciwości, jest niezbędna do posiadania osobistego honoru a także jakiekolwiek systemu wierzeniowego lub moralności, które nie opierają się na sztywnym legalizmie.
Jeśli ktoś opiera się na kodeksie honorowym, to musi być bezwzględnie szczery i uczciwy wobec siebie i innych.
Prawda jest także słowem które w Asatru wychodzi z angielskiego słowa Truth - pisanego z dużą literą T - symbolizującą że mówimy o niej jako terminie religijnym lub moralnym.
To powszechne że w rozmowie różnych ludzi spotykamy się z różnymi "prawdami", ale ważne jest aby pamiętać o tym że każda osoba i człowiek ma swe własne wierzenia w których jest (lub ją w nich znajduje) jego Prawda, lecz ostatecznie jest to jedna Prawda.
Nie jest to tylko Prawda w którą my wierzymy, lecz ostateczna Prawda.
Podczas gdy możemy szanować "prawdy" innych ludzi i szukać własnej, nie możemy zapomnieć o poszukiwaniu naszej Prawdy.
Podobnie jak Święty Grall w legendach chrześcjanskich, może to być całkowicie nieosiągalne, lecz zginiemy i wymrzemy jeśli porzucimy jej poszukiwań.


Honor
Honor jest podstawą do całokształtu moralnego racjonalizmu Asatru.
Jeśli coś wywodzi się spoza Eddy i legend, to jest to czymś co nie posiadając honoru jest dla nas niczym.
Pamiętamy dwa rodzaje ludzi w starożytnych czasach:
tych których honor był czysty i przyświecają nam jako przykłady, oraz tych którzy nie posiadali honoru a ich imiona zostały przeklęte na wieki po tym jak żyli.
Dobry członek Asatru zawsze powinien dążyć do naśladowania wzorów.
Niemniej, honor to nie tylko nasza reputacja.
Honor to nasza wewnętrzna siła, której objawem na zewnątrz jest nasza reputacja.
Wewnętrzny honor jest świętym kompasem moralności dla każdego członka Asatru i Bogowie pozwalają nam go utrzymać.
Jest to wewnętrzna wędrówka w pokoju która wywodzi się z życia w zgodzie z zasadami wiary i Prawdą o tym co się czyni.
To coś bardzo osobistego i sercowego, niemal zbliżone do uczuć.
To wiedza o tym co można robić dobrze i skromnie oraz poprawnie.
Na wiele sposobów jest to najważniejsza z wszystkich wartości (cnót) a zarazem też i opisywana w sposób najbardziej efemeryczny (ulotny, złudny, przemijający).
To wszystkie inne wartości będące wzajemnie ze sobą powiązane razem i możemy ich znajdywać o wiele więcej.
Najlepszym sposobem jaki znalazłem aby opisać honor, jest to że gdy żyjesz zgodnie z zasadami i swym honorem, nie będziesz miał wyrzutów sumienia o swój los, ani użalać się nad swym życiem.
Lub też, ukazując to inną metodą, jak to mawiają przyjaciele z pogaństwa celtyckiego: "Reputacja jest tym co inni mówią o tobie, honor zaś tym co dzięki czemu poznajesz o sobie prawdę".


Wierność
Wierność jest słowem które zbyt często jest określane jako termin związany z wiernością małżeńską.
W rozumieniu słownikowym, oznacza ono po prostu wierność komuś lub czemuś.
W małżeństwie oznacza ono wierność złożonym ślubom (przysięgom) i partnerce [partnerowi] określaną jako ograniczenie doświadczeń seksualnych tylko do osoby małżonki [małżonka].
Podczas gdy znalazłem tą wielką praktyczną radę, wielu traktuje wierność jako brak innych dróg poprzez które można pozostać wiernym lub niewiernym.
Dla członków Asatru, wierność jest bardzo ważną rzeczą odnoszącą się do naszych wierzeń i wiary w Bogów.
Musimy zachować szczerość wobec Azów, Wanów i naszych krewniaków.
Podobnie jak małżeństwo, Oświadczenie Wiary (ryt wstąpienia do Asatru, podobny do bierzmowania / chrztu w chrześcjaństwie lub inicjacji w Wicca) jest świętym zobowiązaniem pomiędzy dwoma stronami; w tym przypadku wobec innymi członków Asatru i Bogów.
Aby taki związek mógł w pełni zaistnieć i zadziałać, obydwie strony muszą być uczciwe i wierne wobec siebie.
Asatru, pomimo bycia obecnie w stanie odnowienia, jest rekonstrukcją starej religii i my także musimy podtrzymywać wierność ścieżce Starożytnych.
Jest to powód dla którego historyczne poszukiwania są tak bardzo ważne dla członków Asatru: są one odkrywaniem naszej starożytnej ścieżki i ponownym przyjmowaniem jej.


Dyscyplina
W wszelakich dyskusjach o wartościach Asatru, dyscyplina jest najlepiej opisywana jako samo-dyscyplina.
Jest ona ćwiczeniem własnej woli która podtrzymuje nasz honor i inne cnoty oraz przemienia impuls natchnienia w czyn.
Jeśli ktoś jest zdolny do odrzucenia moralnej prawości dla systemu wewnętrzego honoru, musi być zdolny i chętny na przyjęcie samo-dyscypliny koniecznej by tego dokonać.
Powracając do mej wcześniejszej krytyki społeczeństwa, jeśli ktoś odrzuca prawość, musi być skłonny do kontrolowania własnych czynów i działań.
Bez samo-dyscypliny, będziemy mieć chaos i nieporządek, zbyt często widoczny w naszej własnej kulturze.
Patrząc na dyscyplinę w znaczeniu wierności, widzimy pomiędzy tymi dwoma wartościami bliskie powiązanie.
Wielu Pogan wędruje z jednego wierzenia do innego wierzenia, z systemu do systemu, z jednej ścieżki do innej ścieżki.
Członkowie Asatru powinni tego jak najbardziej unikać.
Dyscyplina utrzymywania wiary z naszymi Bogami i ścieżką naszych przodków jest częścią naszej współczesnej praktyki.
W ten to sposób, ograniczamy się na pewien sposób, lecz wzbogacamy się w inny.


Gościnność
Gościnność jest jedną z najprostszych i najsilniejszych rdzennych wartości zakorzenionych w sercu naprawdę każdej starożytnej ludzkiej cywilizacji.
W społeczności / wspólnocie religijnej takiej jak nasza, jest ona wartością wzbogacającą naszą strukturę społeczną.
W starożytnych czasach ważne było aby gdy wędrowiec przemierzał świat, mółg on znaleść jakieś schronienie i powitanie na noc.
W współczesnych czasach jest to po prostu ważna rzecz, aby osoba w wędrówce odkrywać przyjaźń i czuć się bezpiecznie.
W naszej współczesnej wspólnocie Asatru, musimy traktować inne osoby z szacunkiem i działać wspólnie dla dobra naszej społeczności ogólnie rzecz ujmując.
Funkcjonuje to najbardziej solidnie na poziomie rodziny lub serca, tam gdzie nie będący rodziną członkowie stają się sobie niesłychanie bliscy i jeden dba o drugiego.
Może to oznaczać gościnność w dawnym znaczeniu tego słowa, która raczej obecnie już zanika, lecz w współczesnych czasach,jest ona postrzegana bardziej w sensie np. pożyczenia samochodu, albo jakiś sum pieniędzy gdy to potrzebne (potrzebne, w sensie niezbędne a nie w sensie realizacji życzeń lub zachcianek).
Częścią gościnnością jest traktowanie innych ludzi z należnym im szacunkiem i godnością.
Niektórzy nazbyt entuzjastyczni członkowie Asatru wyrażają swoją dumę z swej wiary poprzez niegrzeczne traktowania członków innych wierzeń.
Gościnność nie jest czymś co może być rozprzestrzenione po prostu do innych Niebios.
Wielu z naszych Bogów jest znanych z tego, iż wędrowali po świeci i zatrzymywali się w ludzkich domach, sprawdzając ich gościnność i hojność (wielkoduszność).
Cnota Gościnności oznacza po prostu postrzeganie ludzi jako inwidualne osoby z samo-poszanowaniem i uwagą.
Czasami też - od czasu do czasu, mogą być Bogami którzy ukazują się nam w ludzkiej postaci.
Ma to też głębokie znaczenie dla prac społecznych w naszej religii.
Nasza odpowiedzią na problemy społeczne takie jak ubóstwo (ubóstwo materialne, nie zaś lenistwo) jest wyrażana na wiele sposobów nasza współczesna reakcja wobec tej starożytnej wartości (cnoty).
W znaczeniu naszej współczesnej społeczności ogólnie rzecz biorąc, postrzegamy gościnność jako określenie granicy "wspólnej stajni" (remizy) gdzie cała wspólnota zbiera się wspólnie i gdzie przechowujemy nasze wspólne bogactwo i zasoby.
Nie oznacza to że mamy zapomnieć o dzielących je różnicach, lecz musimy starać się kłaść je na równi wobec siebie, i pracować dla naszego wspólnego dobra.


Pracowitość
Współcześni członkowie Asatru muszą być pracowici w swych działaniach.
Musimy ciężko pracować jeśli chcemy osiągnąć wyznaczone sobie cele.
Jest tego dla nas bardzo wiele.
Postawiliśmy przed sobą zadanie odtworzenia Asatru do jej poprzedniego miejsca i postaci jako głównej wiary i odnowy naszego społeczeństwa i kultury.
Nie możemy tego dokonać opierając się jedynie na naszych wartościach i cnotach, potrzebujemy uczynić z nich aktywną częścią naszych zachowań.
Uprzemysłowienie także nakazuje nam ciężko pracować w naszych codziennych powołaniu i zawodzie, wykonując je uważnie, z troską i dumą.
A oto i mała garść prostych przykładów.
Jeśli czytasz to i nie jesteś w żadnej rodzinie, dlaczemu nie ?
Przerwij teraz czytanie.
Idź i zamieść ogłoszenie w odpowiednim lokalnym sklepie, wymyśl swą nazwę (nick) i przyłącz się sieciowych grup dyskusyjnych lub for, wraz z innymi grupami Pogan.
Rzuć to na warsztat.
W porządku, wróciłeś znów do czytania i nie zgadzasz się z tym o ja tutaj mówię ?
Tak więc, bądź pracowity !
Twórz swe własne artykuły i argumenty.
Napisz list do redaktora i zaproponuj zakazanie (ocenzurowanie) tego materiału-lepsze to niż bierność.
Niechaj krew zacznie krążyć.
Tak samo jak wtedy gdy coś się dzieje.
Bogowie nie lubią leni i próżniaków.
Ta sama prawda dotyczy się wszystkich nie-religijnych żywotów.
Jako członkowie Asatru, powinniśmy bardziej ukazywać dobry przykład ludziom aby ich do siebie przyciągać, bardziej niż cokolwiek od nich brać.
Powinniśmy mieć interes w którym pracujemy i bez którego nie można się obejść i który zawsze wydaje się być zdolny do tworzenia gotowych, konkretnych rzeczy.
Gdy ludzie myślą o Asatru, powinni myśleć o ludziach którzy są kompetentni i mają coś do zaoferowania od siebie dla świata.
Nie oznacza to tylko że ma się to stosować do naszej pracy zawodowej, lecz do całego naszego życia.
To coś więcej niż tylko mentalność.
Wikingowie są żywymi ludźmi.
Oni żyją każdego dnia w swej pełni, i nie pchają swoich rąk w wątpliwe lub niepewne sprawy.
Powinniśmy przyjąć ten sam stosunek wobec naszych zwyczajów i wszystkiego co czynimy, niezależnie od tego czy jest to związane z pracą zawodową, nabożnością wobec Bogów, czy też wolnym czasem.


Samo-zaufanie [Pewność siebie; Samodzielność]
Uprzemysłowienie przyniosło nam ukierunkowanie na wartość Samo-zaufania (pewności siebie), która jest dla nas ważna w praktycznym i tradycyjnym jej znaczeniu.
Powracając do ogólnych notatek w tym artykule, mamy do czynienia z formą moralności która w znacznym stopniu jest samo-kontrolą i stąd też wymaga samo-zaufania.
Polegamy na samych siebie zarządzając naszą własną moralnością.
Tradycyjnie, nasza ścieżka ludowa zawsze wychwala mężczyzn lub kobiety którzy samodzielnie idą własną ścieżką przez świat nie oglądając się na innych ze względu na swe fizyczne potrzeby.
Jest to ścieżka w której kilka wartości (cnót) umacnia się i wzajemnie wspiera.
Gościnność nie może funkcjonować jeśli ludzie nie są dostatecznie odpowiednio zdyscyplinowani i dbają tylko o samych siebie.
Jest ona dla tych którzy walczą i doznają niepowodzeń, lub potrzebują niezbędnej pomocy którą jest gościnność, nie zaś dla prostaków i leni którzy nie potrafią zadbać o samych siebie.
W odniesieniu do naszych związków z Bogami , samozaufanie jest także bardzo ważne.
Jeśli chcemy by Bogowie obdarzyli nas swym błogosławieństwem i darami, musimy stać się tego godni - i Bogowie są najczęściej błagani przez osoby które twardo stoją na swych nogach.
Jest to jeden z powodów, z których w Asatru "zasadą" jest to iż nie klęczymy przed Bogami podczas naszych ceremonii religijnych.
Stojąc potwierdzamy nasz związek jako starający się i spełnieni ludzie szukający braterstwa i związku, bardziej niż spełniający funkcje jako zasiedleńców patrzący za przekazaniem im władzy z góry.
Jest to mało pożyteczne dla Boga w sensie przyciągania mu zwolenników i popularności, jeśli kult po prostu oznacza źródło łatwych pieniędzy.
My, jako członkowie Asatru, jesteśmy ludźmi którzy idą własną ścieżką przez świat, lecz też zarazem poszukując związku z Bogami.
W ziemskim znaczeniu, termin samo-zaufanie oznacza prostą drogę pozwalającą samemu być zdolnym by żyć zgodnie z własną wolą.
W odniesieniu do ekonomicznego znaczenia tego terminu, jeśli ktoś ma dostatecznie wiele pieniędzy w banku to nie musi się obawiać się zwolnienia z powodu prześladowania za wyznawaną religię (dyskryminacji religijnej).
Możemy spojrzeć fanatykom w twarz i powiedzieć gdzie mogą sobie to włożyć.

Jest to też miłe mieć jakiś depozyt złożony w banku aby móc w razie czego wynająć prawnika do podjęcia odpowiednich działań.
Z drugiej strony, jest to samo-zaufanie w sensie Henry David Thoreau, który obronił prostego trybu stylu życia jako uwolnionego od pokus materializmu.
Ponownie powracając do sprawy, mamy tutaj zdolność życia zgodnie z własnym pragnieniem i z rzeczami które są dla nas naprawdę ważne.
Religijni ludzie wszystkich wyznań odnajdują powiązania pomiędzy materialnymi oczekiwaniami odpowiadającymi zdolnościom aby uczynić je otwartymi na bliższy związek z istotami boskimi i wypełnić tym życie.
Podczas gdy nasi przodkowie byli poszukiwaczami złotego ładu, nie dla majątków i nie dla samych siebie, lecz dla tego co popierali i co mogli ku temu dokonać.
W rzeczy samej, największą rzeczą którą można powiedzieć o Panu, jest to że jest on dobrym "obdarzającym łaskami".
Bycie samo-odpowiedzialnym oznacza także odpowiedzialność za swe życie.

Nie jest to oczywiście nic w rodzaju zakazywania kontroli stanu posiadania, lub namawianie posłów w kuluarach do głosowania za uwolnieniem od podatków, lecz także zakazywanie oskarżeń o niedopatrzenia związane z brakiem tolerancji religijnej, patriarchalizmem lub niesprawiedliwością systemu.
System oczywiście może być niesprawiedliwy, lecz na nas spoczywa odpowiedzialność aby się tym zająć.
W znaczeniu społecznym, możemy stać się zbyt zależni od innych ludzi dla naszego dobra.
Jako jednostki patrzymy na rząd i innych aby rozwiązali nasze problemy, i jako społeczeństwo zapożyczamy miliardy od naszych potomków i dzieci, aby zapłacić nasze dzisiejsze wybryki (ekscesy).
Proszę zauważyć, że oświadczenie to nie ma na celu oczernienia w jakikolwiek sposób naszego rządu (państwa), lub polegania na naszych dobrych przyjaciołach.
Niemniej jednak, obydwie te strony mogą przesadzać.
Większość problemów świata może zostać rozwiązanych jeśli ludzie po prostu zapłacą swą własną ścieżką i samodzielnością za sprawy które ich przerastają.


Wytrwałość
Główną wartością (cnotą) jest Wytrwałość, którą uważam za najważniejszą, alnowiem jest ona nam potrzebna abyśmy pamiętali o naszym życiu w zgodzie z innymi wartościami.
Nasza religia uczy nas że świat jest miejscem bardzo niedoskonałym, i nic w życiu nie przychodzi łatwo.
Musimy kontynuować poszukiwania tego czego chcemy i oczekujemy.
W tym niedoskonałym świecie nie ma żadnych darmowych poczęstunków lub łatwych osiągnięć stawianych przed sobą zadań, - szczególnie w sprawach w których stawiamy siebie przed innych.
Jeśli będziemy naprawdę chcieli budować jakąś wspólnotę Asatru, to ludzie będą się jej trzymać dzięki przykładom tego co wspólnie można zrobić, następnie też musimy przetrwać trudności życiowe związane z tym co niesie z sobą budowa i krzewienie naszej religii.
Musimy chcieć kontynuować to dzieło, nawet wtedy gdy jesteśmy spychani wstecz.
Jeśli ktoś straci pracę z powodu wyznawanej religii, odpowiedzią nie będzie cofnięcie się wstecz i ukrywanie się, lecz kontynuowanie dopóki nie znajdziemy pracy w miejscu gdzie będziemy mogli sie rozwijać i żyć jak na członków Asatru przystało.
Ostatecznie, musimy być cierpliwi gdy doznajemy niepowodzeń.
Jeśli jakaś wspólnota rozpada sie z powodu wewnętrznych sporów, trzeba spojrzeć wstecz i rozpocząć wszystko od nowa.
Pozbierać kawałki i kontynuować dalej.
Jeśli nikt by tego nie robił po rozpadzie Wolnego Zgromadzenia Asatru, to prawdopowobnie ta książka nie została by nigdy napisana.
Musimy być skłonni do kontynuowania ciężkiej pracy wzmacniania naszej religii - nie tylko wtedy gdy jest to proste i wygodne, lecz także też i wtedy gdy jest to ciężka, niewygodna i związana z narażaniem się na dokuczliwości i prześladowania, praca.
Zrealizowanie tego bez walki i trudności jest mało prawdopodobne, lecz w ostatecznym rozrachunku twarda praca przyniesie nam wielki honor.